Oni tworzyli historię klubu

Wybierz pierwszą literę nazwiska: A  B  C  D  E  F  G  H  I  J  K  L  Ł  M  N  O  P  R  S  Ś  T  U  W  Z

Abramski Tadeusz - urodzony w 1921 roku w Sypniewie, powiat Maków Mazowiecki. Uprawiał lekkoatletykę i piłkę nożną w KS Ostrołęka. W czasie okupacji nie tracił kontaktu ze sportem, uczestniczył w imprezach konspiracyjnych. Po wojnie osiedlił się w stolicy oraz powrócił do czynnego sportu. W czerwcu 1945 roku przeniósł się do Olsztyna. Grał w drużynie spółdzielców Społem. Był równocześnie działaczem, współorganizatorem Olsztyńskiego Klubu Sportowego i kilku innych związków. Jeden z pomysłodawców oraz uczestników pamiętnego meczu piłkarskiego rozegranego w Olsztynie 15 lipca 1945 roku. Po zakończeniu czynnego kontaktu ze sportem poświęcił się pracy szkoleniowej.

Adaszyński Stanisław - bramkarz, wybrany do dwudziestki najlepszych piłkarzy w historii Warmii Olsztyn. Wychowanek kolejowego klubu. W czasie służby wojskowej grał w Legii, później występował w Gwardii Szczytno i Stomilu Olsztyn, w którym rozegrał dziewiętnaście spotkań.

Baca Cezary - wychowanek Warfamy Dobre Miasto, do Stomilu trafił z Gwardii Szczytno. Grał też w Orlętach Reszel i VFL Herzlake w Niemczech. Posiadacz dwóch zawodów. Mówi się o nim: najlepszy piłkarz wśród policjantów i policjant wśród piłkarzy. Zawodnik oraz człowiek kontrowersyjny, jednak najskuteczniejszy piłkarz Stomilu w czasie występów w drugiej, a następnie w pierwszej lidze. W 105 meczach rozegranych w olsztyńskich barwach zdobył 38 bramek. W latach 1996-1997 z powodzeniem występował w fińskim zespole Vaasan Palloseura. Karierę piłkarską zakończył w 1998 roku w barwach Jezioraka Iława.

Bajera Piotr - do Stomilu przyszedł latem 2001 roku ze Świtu Nowy Dwór Mazowiecki jako młody i świetnie zapowiadający się napastnik. Charakteryzowała go olbrzymia waleczność i charakter. W pamięci kibiców pozostał mecz ze Śląskiem jesienią 2001 roku, kiedy to "Bajerant" przez swoje zaangażowanie i nieustępliwość został odwieziony prosto z boiska karetką do szpitala z podejrzeniem złamania ręki! Warto dodać, że w tamtym meczu strzelił także bramkę... Niestety nie do końca wykorzystał swój potencjał. Brak profesjonalizmu w poza boiskowym zachowaniu sprawił, że działacze olsztyńscy zmuszeni byli rozwiązać z nim kontrakt jeszcze przed rundą wiosenną 2002. Po odejściu z Olsztyna już nigdy nie zagrał w polskiej ekstraklasie. Dlatego też jego licznik zatrzymał się na 15 występach i dwóch bramkach.

Bako Jarosław - talent na miarę Jana Tomaszewskiego, tak przynajmniej wyrażał się o nim ten, który zatrzymał Anglię. Jeszcze jako junior trafił do ŁKS, by ćwiczyć pod kierunkiem Tomaszewskiego. Z lubińskim Zagłębiem sięgnął po mistrzostwo Polski. Kilka lat spędził w Turcji oraz Izraelu. Powrót do Stomilu dość przypadkowy (w 1998 roku), jednak okazał się silnym punktem naszego zespołu. Ostatni mecz w barwach olsztyńskiego klubu zagrał w 1999 roku z Pogonią Szczecin, po którym w kontrowersyjnych okolicznościach został odsunięty od pierwszej drużyny. Mówią o nim "człowiek urodzony w saunie". Spędzał w niej po kilkadziesiąt minut dziennie. Gracz o ogromnym autorytecie. Na boisku kłębek nerwów, wynik wieloletnich stresów. Aktualnie zajmuje się szkoleniem bramkarzy w warszawskiej Polonii.

Bania Mieczysław - urodzony 7 stycznia 1948 roku w Olsztynie. Rozpoczął w Gwardii Olsztyn. Reprezentant województwa juniorów w latach 1964-1966. Grał w Polonii Bydgoszcz, Victorii Bartoszyce, OKS OZOS oraz Warmii Olsztyn. Szkolił piłkarzy Żuław Nowy Dwór Gdański, Warmii Olsztyn, Mrągowii Mrągowo, Orląt Reszel, Rodła Kwidzyń oraz Wełny Rogoźno. Prowadzony przez niego zespół juniorów Warmii Olsztyn zdobył mistrzostwo okręgu oraz wicemistrzostwo klasy makroregionalnej. Wieloletni działacz Wydziału Szkolenia w OZPN, były trener reprezentacji województwa juniorów.

Biedrzycki Andrzej - popularny Biedrza przygodę z futbolem rozpoczynał w Biskupcu. Gdy trafił do Olsztyna nie przepowiadano mu wielkiej kariery. Posiadał ogromne braki techniczne, skłonny do gry faul. Waleczny, potrafiący realizować zadania taktyczne. Do dnia 31 grudnia 1999 roku rozegrał 261 meczy, zdobywając 12 goli. W ekstraklasie zaliczył 196 występów, strzelając 2 gole. Mówi się o nim, że jest niczym wino. Im starsze, tym lepsze. Przykładny mąż i ojciec, człowiek o prawym charakterze. W 2004 roku trener OKS 1945 Olsztyn, z ktorym awansował do III ligi. Obecnie szkoleniowiec Mrągowii Mrągowo.

Budziłek Jerzy - urodzony w 1953 roku w Czarnem, koło Słupska. Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach. Wychowanek Stomilu Olsztyn. Grał w tym klubie w latach 1964-1983. Jako senior występował w klasie okręgowej, trzeciej i drugiej lidze. Pracę szkoleniową rozpoczął w 1977 roku od prowadzenia grup młodzieżowych. Szkolił późniejszych reprezentantów Polski, m.in. Jarosława Bako i Adama Zejera. W 1986 roku prowadził zespół juniorów młodszych, który wywalczył srebrny medal podczas Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w Piotrkowie Trybunalskim, grali w nim m.in. Waldemar Ząbecki, Piotr Tyszkiewicz, Robert Kiłdanowicz i Mariusz Wiśniewski. Wprowadził zespół Stomilu do drugiej ligi. Pracował z drużynami reprezentującymi OZPN Olsztyn. Dwie z nich wystąpiły w finałach o puchar Michałowicza w 1984 i 1990 roku. Trener II- i III-ligowej Warmii Olsztyn, III-ligowej Olimpii Olsztynek. Był także prezesem tego ostatniego klubu. Specjalista od awansów - w 2000 roku wprowadził do IV. ligi Sokół Ostróda, rok później awansował z Polonią Lidzbark do III. ligi. Jesienią 2008 roku w trybie awaryjnym wrócił do OKS-u, aby poprowadzić zespół w 5 ostatnich meczach rundy jesiennej (zastąpił odsuniętego Andrzeja Nakielskiego). Na ratunek wołano go również wiosną 2009 roku, po rozwiązaniu kontraktu z trenerem Łukasikiem, Budziłek przejął zespół i pozostał na stanowisku trenera. Aktywny działacz W-MZPN, aktualnie jest wiceprezesem regionalnego związku.

Bykowski Maciej - wychowanek Polonii Elbląg. Bardzo utalentowany napastnik trafił do Stomilu w okresie panowania w klubie firmy Halex. W Olsztynie nie zagrzał długo miejsca. Już na wiosnę 2000 roku grał w warszawskiej Polonii, z którą zdobył Mistrzostwo Polski. Razem z Cezarym Kucharskim tworzyli jeden z najgroźniejszych ataków w lidze polskiej. Dla Stomilu strzelił łącznie trzy bramki. Ostatnimi czasy zawodnik greckich klubów.

Chańko Jacek - mierz siły na zamiary mówi stare porzekadło i jak ulał pasuje do pana Jacka. Do Stomilu przeszedł z Jagiellonii Białystok. Przepowiadano mu ogromną przyszłość. Rozwijał się prawidłowo. W drużynie Stomilu wystąpił w 90 meczach, strzelił 10 bramek. Trafił do reprezentacji seniorów w 1999 roku, debiutując w meczu przeciwko Brazylii rozegranym w Bangkoku i przegranym 2:0. Po raz drugi i ostatni wystąpił w koszulce z białym orłem trzy dni później, także w Bangkoku, przeciwko Nowej Zelandii. Marzył o wielkim klubie. Już przymierzał koszulkę Legii, trafił ostatecznie do Werderu Brema. Klub znakomity, jednak przesiedział całą jesień 1999 roku na trybunach. Zawodnik wypromowany przez Mieczysława Broniszewskiego. W 2003 roku wrócił do rodzinnego Białegostoku i występował w Jagiellonii. Z uprawianiem sportu na poziomie centralnym skończył w 2007 roku.

Charbicki Paweł - bramkarz rodem z Łodzi. Rozpoczynał w Chojnickim Klubie Sportowym ze stolicy włókniarzy. Podczas służby wojskowej grał w Granicy Kętrzyn, skąd trafił do Sokoła Ostróda. W Stomilu zjawił się w 1987 roku. Pierwszoligowy debiut zaliczył w sierpniu 1994 roku przeciwko Legii Warszawa. W Stomilu rozegrał 70 meczy, ostatni w maju 1997 roku. Mecz życia w 1997 roku w Olsztynie z Widzewem, kiedy to przy bezbramkowym wyniku obronił rzut karny wykonywany przez Dembińskiego. Na wiosnę 1998 roku grał w olsztyńskiej Warmii. Karierę zakończył w Świcie Nowy Dwór Mazowiecki.

Chojnacki Marek - przychodząc do Stomilu w 2001 roku w roli pierwszego trenera był szkoleniowcem mało doświadczonym. Jednak prezes Wieczorek od razu "rzucił go na głęboką wodę". Nie poradził sobie. Dla kibiców zapadł w pamięć meczem z Legią, przed którym wygłosił słowa "Legia to tylko nazwa", po czym na boisku jego piłkarze polegli aż 1:6. W trakcie sezonu 2001/2002 zastąpiony został przez Fiutowskiego, jednak w dalszym ciągu pracował w klubie jako jego asystent. Po nieudanym epizodzie w Olsztynie pracował później m. in. w Głownie, Łowiczu i Wilnie. Jednak najbardziej udany okres jego "trenerki" przypada na czas pracy w łódzkim KS-ie. Mimo olbrzymich przeciwności losu (głównie tych finansowych) zdołał dwa razy utrzymać łodzian w ekstraklasie. Warto wspomnieć też, że ŁKS jest jego klubem macierzystym, w barwach którego, jeszcze jako zawodnik, rozegrał rekordową liczbę 452 meczów w polskiej ekstraklasie! Na swoim koncie ma również 4 mecze w reprezentacji Polski.

Chrzanowski Jerzy - urodzony 16 czerwca 1924 roku w Krakowie. Zawodnik drużyny mistrza okręgu z 1949 i 1950 roku. Uczestnik eliminacji o wejście do II ligi Warmii Olsztyn. Grał w II lidze w barwach Gwardii Olsztyn. Pracę szkoleniową w województwie olsztyńskim rozpoczął w 1948 roku. Pierwszy trener powstałej w sierpniu 1949 roku drużyny piłki nożnej KS Budowlani. Od 1959 roku szkoleniowiec Gwardii Olsztyn. Na przełomie lat 1960-1961 szkolił piłkarzy Victorii Bartoszyce. Pracował również w OKS oraz Warmii Olsztyn. Przewodniczący komisji młodzieżowej OZPN. Po opuszczeniu Olsztyna był między innymi trener Motoru Lubawa.

Czereszewki Sylwester - zaczynał w Koronie Klewki. Do Stomilu trafił jeszcze w wieku juniora młodszego. Później bez żalu oddano go do Szczytna, w celu zaliczenia służby wojskowej. Odnalazł go trener Bogusław Kaczmarek, doprowadzając do reprezentacji Polski. Chciał grać poza granicami, ostatecznie trafił do Legii Warszawa. Występował w niej ze sporymi sukcesami - w sezonie 1997/1998 został z 14 bramkami Królem Strzelców ekstraklasy, w sezonie 2001/2002 Mistrzem Polski. Grał także w chińskim Jiangsu Shuntian, Lechu Poznań, Górniku Łęczna oraz Odrze Wodzisław. W polskiej I. lidze rozegrał 242 mecze, w których strzelił aż 72 bramki. Obecnie nie gra już w piłkę - wrócił w rodzinne strony, aby we własnej szkółce piłkarskiej szkolić młodzież.

Dawidczyński Stanisław - w Stomilu pracował dwukrotnie. Pierwszy raz na początku lat dziewięćdziesiątych, gdy klub grał jeszcze w drugiej lidze. Szło mu nie najgorzej. Drugi raz w Olsztynie pojawił się latem 2000 roku, aby pomóc Piotrowi Wieczorkowi w ratowaniu klubu. Jego praca przeszła najśmielsze oczekiwania, ponieważ zespół pod jego wodzą spisywał się rewelacyjnie, a jeszcze przed sezonem skazywany był na pożarcie! W pierwszym meczu ograł 3:1 Odrę, choć jeszcze na kilka godzin przed meczem nie pamiętał imion i nazwisk większości zawodników! Z czasem ustabilizował formę całej drużyny na dość solidnym poziomie, co w dużej mierze miało wpływ na zajęcie przez nią siódmego miejsca po rundzie jesiennej. Jednak końca tej rundy nie doczekał na trenerskim stołku, ponieważ po konflikcie z innymi pracownikami klubu został odsunięty od prowadzenia pierwszej drużyny.

Dołęga Maciej - zawodnik o wybujałej ambicji. Ma o sobie spore mniemanie. W Olsztynie rozegrał 14 spotkań, w których zdobył jedną bramkę. W późniejszym okresie występował w Pogonii Szczecin, KSZO Ostrowiec Świętokrzyski, a także w niemieckim TuS Celle oraz indonezyjskim Persib Maung. Ostatni epizod piłkarski w swojej karierze zaliczył wiosną 2004 roku w barwach Drwęcy Nowe Miasto Lubawskie.

Dudzik Leszek - m. in. wiceprezes Granicy Kętrzyn. W latach 1999-2000 dyrektor Miejskiego Olsztyńskiego Klubu Sportowego Stomil Olsztyn. Na dyrektorskim stanowisku nie spisywał się jednak zbyt efektywnie. Kibice uważają go za jedną z osób, które doprowadziły klub do późniejszego upadku. Zginął w wypadku samochodowym.

Dyluś Daniel - koledzy mówią o nim Księgowy, gracz wędrowniczek. Grał w Gwardii Szczytno, Zagłębiu Lubin, Miedzi Legnica, Sokole Pniewy, Jezioraku Iława, belgijskim Royal Racing Club Tournaisien, Warcie Poznań, GKS Katowice i MKS Mława. W Olsztyńskim Klubie Piłkarskim był grającym trenerem. Piłkarz niezwykle utalentowany, potrafił sam rozstrzygać mecze. Dużo mówi, najczęściej rozsądnie i często śmiesznie. Członek Radia Tylkowo. Posiada zadatki na klasowego sprawozdawcę radiowego. Niestety, nie ma dobrej opinii wśród olsztyńskich kibiców, którzy oskarżają go handel meczami. W 2005 roku został trenerem OKS 1945 Olsztyn, jednakże marne wyniki spowodowały, że został zastąpiony przez Andrzeja Nakielskiego.

Fiutowski Jerzy - w zasadzie to Jerzy F., bo zataczająca coraz szersze kręgi afera korupcyjna nie ominęła także jego. Jego zatrzymanie miało związek z pracą w Zagłębiu Lubin w sezonie 2003/2004. W Olsztynie pracował w sezonie 2001/2002. Sprowadzony i "wymyślony" przez Daniela Dylusia w roli "strażaka", który miał uratować I. ligę dla Olsztyna - misja zakończyła się klapą, choć początek pracy był dość obiecujący (wygrana 3:1 ze Śląskiem). Spośród swoich sukcesów Jerzy F. może poszczycić się zdobyciem Pucharu Polski w 1992 roku z zespołem Miedzi Legnica. W dziesięć lat po tym wydarzeniu udało mu się zdobyć licencję UEFA Pro Licence, którą uzyskał na podstawie pracy: "Stosunki interpersonalne na przykładzie Stomilu Olsztyn".

Florek Marcin - w Stomilu miał krótki epizod. Odstawiony od składu przez Mieczysława Broniszewskiego. Zawodnik perspektywiczny, spokojny. W Olsztynie grał dwa razy. Wystąpił łącznie w 35 meczach, w których zdobył trzy bramki. Piłkarz wędrowniczek. Rozpoczynał w Sparcie Szamotuły, następnie reprezentował barwy Sokoła Pniewy, Warty Poznań, GKS Katowice, Petro Płock, GKS Bełchatów, Huraganu Pobiedziska, Unii Janikowo, Aluminium Konin, Mieszku Gniezno i Sokole Pniewy. Od jakiegoś czasu nie gra już na poziomie centralnym.

Gabrusewicz Jacek - do Olsztyna przychodził jako bardzo zdolny junior z zespołu MKS Korsze. Pierwsze kroki w ekstraklasie stawiał za kadencji Bobo Kaczmarka wiosną 2000 roku. Wtedy jako 18-latek grał zaledwie końcówki meczów. Mecze w pełnym wymiarze czasowym zaczął rozgrywać dopiero gdy pierwszoligowy Stomil był już historią, a on sam wylądował w klubie Warmia i Mazury Olsztyn, który powstał na bazie drużyny rezerw OKS-u. Wtedy też Jacek Gabrusewicz pokazał się nie tylko jako solidny obrońca, ale również jako niezwykle groźny i skuteczny zawodnik w ofensywie. Z końcem sezonu 2007/2008 postanowił po ponad 8 latach opuścić Olsztyn i spróbować sił na zapleczu ekstraklasy - w Dolcanie Ząbki.

Gabszewski Stanisław - urodzony 1921 roku w Wilnie. W latach 1946-1951 czynny zawodnik w wielu dyscyplinach sportu, wielokrotny reprezentant województwa. Aktywny działacz WKKFiT. Długoletni prezes Olsztyńskiego Klubu Sportowego.

Gadziała Paweł - doskonałe warunki fizyczne. Znakomity na treningach, jednak w czasie meczów wiele tracił ze swych walorów. Przed własną publicznością nigdy nie pokazał pełni swych możliwości. Zwiedził trochę Polski. Grał m.in. w Błękitnych Tarnów, Sokole Pniewy, Petrochemii Płock, Resovii Rzeszów, Świcie Nowy Dwór Mazowiecki, Hetmanie Zamość i MKS Mława.

Giermasiński Łukasz - utalentowany pomocnik urodzony 11 sierpnia 1982 w Kielcach. Do Stomilu trafił dzięki trenerowi Bogusławowi Kaczmarkowi. Bardzo dobrze czuł się na pozycji rozgrywającego. Wiosną 2003 roku na jego barkach miała spoczywać gra olsztyńskiej jedenastki. Zawodnik jednak odszedł do Stali Stalowa Wola, grał również w KSZO Ostrowiec, Aluminium Konin, Warmii Grajewo oraz Lechii Gdańsk. "Buty na kołku" zawiesił wiosną 2006 roku po rundzie spędzonej w Sparcie Brodnica. Ciągle jednak jest piłkarzem w sile wieku, więc może jeszcze zdecyduje się wznowić karierę?

Gorszkow Łukasz - część kibiców Stomilu długo uważała pana Łukasza za zawodnika ze wschodu. Piłkarz bardzo sympatyczny. Wiosną 2000 roku miał ogromny udział w utrzymaniu drużyny w I lidze. W Olsztynie rozegrał 28 spotkań, nie zdobył żadnej bramki. Na boisku i w życiu wie czego chce.

Holc Paweł - przygodę z futbolem rozpoczynał w Budowlanych Lublin, gdzie grał przez sześć lat. Przez dwa sezony reprezentował Górnika Łęczna, a cztery Lubliniankę Lublin. Po rocznej grze w Motorze, trafił do Stali Stalowa Wola. W Stomilu od jesieni 1998 roku. Do końca rundy jesiennej 2001 roku zagrał w 92 spotkaniach, w których zdobył 14 bramek. Potrafi wykorzystać swoją szybkość. W Olsztynie przeżył wielką tragedię jaką była śmierć żony (1999 rok). Przygodę z olsztyńską piłką zakończył w niejasnych okolicznościach przed rundą wiosenną 2002 roku. Później swoich sił próbował jeszcze w Łęcznej, Płocku oraz Dobrym Mieście. Do Olsztyna chciał wrócić wiosną 2005 roku, jednakże ostatecznie zdecydował się na emigrację do Norwegii, gdzie grał w klubie Asker do końca sezonu 2007.

Ilić Dragan - napastnik pozyskany z jugosłowiańskiego FK Slovan. Niczym szczególnym się nie wyróżnił, a chyba z tego względu, że trenerzy nie dawali mu zbytniej szansy pokazania się na pierwszoligowych boiskach. Na wiosnę 2002 roku w Olsztynie rozegrał jedynie osiem spotkań, w których nie zdobył żadnej bramki. Bardzo miły i sympatyczny zawodnik.

Jabłoński Jerzy - urodzony 23 kwietnia 1945 roku w Wilnie. Zawodnik oraz sędzia piłkarski. Poprowadził 180 spotkań. Szkoleniowiec Gwardii i Warmii Olsztyn. Były wiceprezes MOKS Stomil Olsztyn.

Jackiewicz Dariusz - najlepszy tancerz w drużynie. Wychowanek Sokoła Ostróda, były zawodnik Gwarka Zabrze, Górnika Zabrze i Stomilu Olsztyn. Człowiek Piotra Wieczorka, zakupiony przez Amikę Wronki. Co potrafi pokazał także w Odrze Wodzisław, po czym wrócił do Wronek. W Stomilu rozegrał 54 mecze, strzelił cztery gole.

Jankowski Andrzej - wychowanek olsztyńskiego Stomilu. Grał w tym klubie jeszcze w trzeciej lidze. Zawodnik rzetelny, waleczny, potrafiący grać głową. Latem 1998 roku wyjechał do Belgii. Wrócił do Olsztyna wiosną 2000 roku. Po odejściu kilku piłkarzy bardzo przydał się drużynie. W barwach Stomilu rozegrał 211 spotkań i strzelił 16 bramek. Zięć znanego przed laty piłkarza OKS OZOS Jana Perlejewskiego.

Januszewski Artur - kocha spać, ma czas na wszystko. Trafił do Olsztyna za namową mamy, która chciała aby ukończył studia. Szybko potwierdził swój talent grając w II-ligowej Warmii, skąd przeszedł do Stomilu. Umiejętnie łączył zawodowe uprawianie piłki nożnej z nauką na wydziale geodezji olsztyńskiego uniwersytetu. Po spadku Stomilu do II. ligi w 2002 roku odszedł z klubu. Próbował swych sił w Groclinie, Wiśle Płock, Zaglębiu Lubin, Górniku Polkowice oraz Zniczu Pruszków.

Jaskulski Dariusz - spec od ubezpieczeń. Uważany za jeden z największych talentów olsztyńskiego futbolu. Nazywany Darkiem wędrowniczkiem, występował w Chemiku Bydgoszcz, Arce Gdynia, Gwardii Warszawa, Bałtyku Gdynia, Sokole Tychy i Polonii Gdańsk. W Stomilu od czerwca 1996 roku. Wrócił nie z własnej woli do Polonii. Swego czasu uznawany za jednego ze zdolniejszych stoperów w Polsce. Zawodnik o dużej kulturze osobistej.

Jurgiel Eugeniusz - urodzony 12 grudnia 1949 roku w Bartoszycach. Długoletni czołowy zawodnik okręgu olsztyńskiego. Były gracz Victorii Bartoszyce, później Stomilu Olsztyn.

Jurkowski Bartosz - co na sercu, to na języku. Nie zawsze wychodzi mu to na dobre. Małymi kroczkami doszedł do wysokiego poziomu. Wiele zawdzięcza Mieczysławowi Broniszewskiemu. Wychowanek Jagiellonii Białystok. Przyszedł do Stomilu w 1993 roku, przyczyniając się do awansu. Wraz z "grupą Wieczorka" przeniósł się do Jezioraka, następnie do Amiki. Wrócił do Olsztyna zachęcony przez Mieczysława Broniszewskiego. Nie skorzystał z oferty Wisły. Podpora olsztyńskiego klubu. Do końca sezonu 1999/2000 rozegrał w Stomilu 76 spotkań w I. lidze, zdobywając w nich dziewięć goli. Latem 2000 roku zdecydował się na transfer do Płocka.

Kaczmarczyk Rafał - jeden z najlepszych piłkarzy w historii olsztyńskiego klubu. Kupiony z Lechii Gdańsk, za namową Bogusława Kaczmarka, kiedy był jeszcze młodym, dobrze zapowiadającym się piłkarzem. Rozpoczął fatalnie, szybki rozwój talentu przerwał mu wypadek samochodowy. Kiedy wrócił na boisko, okazało się, że jest graczem o ogromnej intuicji z predyspozycjami do kierowania grą. Powołany do kadry przez Antoniego Piechniczka. W Stomilu zadebiutował 29 kwietnia 1995 roku. Miał grać w Niemczech, Austrii, Grecji, Izraelu i Legii Warszawa. Tymczasem trafił do Widzewa Łódź. W Stomilu rozegrał 98 spotkań, strzelił 10 bramek.

Kaczmarek Bogusław - urodził się 6 marca 1950 roku w Łodzi. Abecadła uczył się w miejscowym Starcie. Grał w MKS Hala Łódź. Po przeniesieniu na Wybrzeże trafił do MRKS Gdańsk. Występował w Polonii Lechii oraz Arce Gdynia. Grał w fińskim Rovaniemi Palloseura, a także szwedzkich Sodertalje FF i Ostartelje IF. Tam też zdobywał pierwsze doświadczenia szkoleniowe. Przez pewien czas występował w drużynie Pittsburgh Spirit z USA. W latach 1984-1992 szkolił drużynę juniorów Lechii Gdańsk zdobywając z nią medal mistrzostw Polski, będąc równocześnie asystentem trenera Wojciecha Łazarka, prowadzącego pierwszy zespół gdańskiego klubu. W 1992 roku związał się z olsztyńskim Stomilem. Na pół roku wyjechał do Bydgoszczy, by znów powrócić do Olsztyna. Prowadził też Sokoła Tychy, GKS Bełchatów i Petrochemię Płock. Wiosną 1999 roku ponownie znalazł się w Olsztynie. Mimo braku środków finansowych wiosną 2000 roku w olsztyńskim klubie nie porzucił pracy, ale podjął wyzwanie ratowania ekstraklasy dla Olsztyna. Misja zakończyła się pełnym sukcesem, bo Stomil na finiszu rozgrywek zajął ósme miejsce, a Kaczmarek po drodze ograł w kapitalnym stylu Legię, walczącą wtedy o Mistrzostwo Polski. Latem 2000 roku odszedł z Olsztyna. Pracował później m. in. w Katowicach, Grodzisku Wlkp. (wicemistrzostwo Polski z Groclinem w sezonie 2002/2003) oraz Łęcznej. W 2006 roku został zaproszony przez Leo Beenhakkera do pracy w sztabie selekcjonerskim reprezentacji Polski. Człowiek mający "nosa" do piłkarskich talentów, dlatego też gdy zakończył pracę z reprezentacją, Polonia Warszawa zaproponowała mu posadę skauta. Z czasem został pierwszym trenerem "Czarnych Koszul". Jednak po krótkim czasie z niezrozumiałych powodów (drużyna pod jego wodzą nie przegrała żadnego meczu) został odsunięty od prowadzenia drużyny.

Kaczor Rafał - wychowanek Stomilu Olsztyn. Niechciany w Stomilu trafił do Warmii Olsztyn, z którą wywalczył awans do II ligi. Przez pewien okres grał w lidze fińskiej, gdzie szybko zdobył uznanie widzów. Wrócił do Stomilu, kiedy ten grał w II lidze. Później występował m. in. w KP Toruń, Polonii Lidzbark, Mrągowii Mrągowo oraz norweskim Mysen IF.

Karolkiewicz Bogdan - prezes WSS Społem, KS Społem Olsztyn, Wojewoda Olsztyński, pracownik naukowy ART. Prezes OZPN w latach 1946-1947 i 1949-1950. Otrzymał tytuł prezesa honorowego.

Kieżun Zbigniew - urodzony 25 grudnia 1950 roku. Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku, trener pierwszej klasy. Członek Wydziału Szkolenia OZPN. W latach 1974-1982 był szkoleniowcem grup młodzieżowych i seniorów w trzeciej lidze Stomilu Olsztyn. Od 1982 roku do 1984 roku trener OZPN Olsztyn. Od 1985 roku ponownie w Olsztyńskim Klubie Sportowym jako trener juniorów. Był również szkoleniowcem Sokoła Ostróda oraz Jagiellonii Białystok. W 1992 roku trener współpracujący w Stomilu Olsztyn. W latach 1992-1995 szkoleniowiec drugiego zespołu seniorów MOKS Stomil Olsztyn, który występował w klasie okręgowej. Kolejne dwa lata poświęcił dla czwartoligowej Warfamy Dobre Miasto. W 1999 roku asystent trenera Kaczmarka oraz kierownik drużyny w olsztyńskim klubie. Na stanowisko pierwszego trenera OKS powołany wiosną 2001 roku w niezwykle gorącym okresie walki o utrzymanie w I. lidze. Misję ratowania ekstraklasy zakończył sukcesem w czerwcu 2001 roku po meczach barażowych z Górnikiem Polkowice. Jednak po wygraniu baraży niespodziewanie dla wszystkich sympatyków OKS-u został zwolniony. W późniejszych latach już nie miał okazji prowadzić żadnej drużyny w I. lidze - pracował w Grajewie, Nowym Mieście Lubawskim, Dobrym Mieście, Suwałkach, Elblągu i Janikowie.

Kiłdanowicz Robert - wychowanek Stomilu. Srebrny medalista spartakiady młodzieży w 1986 roku w Bełchatowie. Reprezentant okręgu, drużyny zdobywcy Pucharu dr Jerzego Michałowicza. Reprezentant Polski U-18 i U-21. Absolwent AWF Poznań, trener II-klasy oraz Podyplomowego Studium Prawa i Administracji w Toruniu. Po zakończeniu kariery piłkarskiej prężnie działa jako menadżer piłkarski. To on w 2006 roku pilotował m. in. transfery Tomasza Frankowskiego i Kamila Kosowskiego.

Klimek Arkadiusz - potwierdził tezę, że talent można znaleźć w małym klubie. Z piłką zetknął się w Suszu. Bardzo szybki, jednak nie wykorzystujący stwarzanych przez siebie okazji podbramkowych. Podatny na kontuzje. Koledzy pamiętają Arka jako piłkarza, który starał się osiągnąć cel najmniejszym wysiłkiem. Gracz nieobliczalny o ogromnych możliwościach. W Stomilu Olsztyn rozegrał 66 spotkań, w których zdobył 10 bramek.

Klimowicz Wołodia - Białorusin, prawdopodobnie pomylono imiona i trafił do Olsztyna jako reprezentant kraju. Przyjechał do Olsztyna w piątek, a już w sobotę grał prawie cały mecz. W Stomilu zaliczył trzy występy.

Kłosowski Marcin - wychowanek Stomilu Olsztyn. Gracz o doskonałych warunkach fizycznych. Zaliczył epizod w Warmii Olsztyn, grał w II-ligowym Świcie Nowy Dwór Mazowiecki, toruńskim TK, Warmii Grajewo, DKS-ie Dobre Miasto oraz norweskim Mysen IF. Ulubieniec trenera Chojnackiego, gdy ten pracował w olsztyńskim klubie (sezon 2001/2002).

Konecki Jerzy - urodzony w 1915 roku w Warszawie. W latach międzywojennych zawodnik klubów Warszawy. W Olsztynie, z jednoroczną przerwą, od 1945 roku. Organizator piłki nożnej na Warmii i Mazurach. Jeden ze współzałożycieli Olsztyńskiego Klubu Sportowego, dzisiejszego Stomilu. Działacz związków: piłki nożnej i bokserskiego. W latach 1952-1964 instruktor piłki nożnej. Wychowawca wielu pokoleń młodzieży.

Kosacki Zbigniew - urodzony w 1955 roku w Warszawie. Działacz i prezes KS Stomil Olsztyn.

Kościuczuk Łukasz - piłkarz pochodzący z Mrągowa. Do Stomilu ściągnięty przez trenera Kaczmarka. Jednak debiut w pierwszoligowym meczu zaliczył dopiero u trenera Dawidczyńskiego. Zawodnik niezwykle utalentowany, grający na pozycji defensywnego pomocnika. To od niego trenerzy rozpoczynali ustalanie składu na mecz. "Ocierał" się o młodzieżową kadrę Polski do lat 21. Piłkarsko praktycznie cały czas związany z naszym regionem (z roczną przerwą przeznaczoną na występy w Górniku Zabrze - sezon 2002/2003). Grał także w Nowym Mieście Lubawskim oraz w Dobrym Mieście. Do Olsztyna wrócił w 2006 roku. Z jego osobą wiązano duże nadzieje, niestety wszystko pokrzyżowała dość poważna kontuzja, która miała wpływ na przedwczesne zakończenie kariery przez Łukasza. Aktualnie nadal związany z naszym klubem - pracuje pełniąc role kierowniczą przy pierwszej drużynie.

Kowalczyk Krzysztof - zaliczył epizod w reprezentacji młodzieżowej Pawła Janasa. Gracz o dużych możliwościach strzeleckich i nienagannej technice. W czasie gry w Stomilu zaliczył 58 występów, zdobywając cztery bramki. Gracz beztroski.

Krztoń Piotr - trafił do Warmii Olsztyn ze Stomilu. Grał w II lidze.

Krzyształowicz Andrzej - wychowanek BKS Stal Bielsko-Biała. Do Olsztyna trafił w 2000 roku z Łódzkiego Klubu Sportowego jako zawodnik mający 29 lat i legitymujący się małym doświadczeniem. Jednak jego gra w barwach Stomilu przeszła najśmielsze oczekiwania. Bronił kapitalnie i nieraz ratował dla olsztynian punkty, które okazały się być na wagę złota. W I. lidze w sezonie 2000/2001 zagrał we wszystkich 30 spotkaniach. Jego klasę docenił tygodnik "Piłka Nożna" wybierając go najczęściej do tytułu "Piłkarza meczu" ze wszystkich zawodników ekstraklasy. Bardzo udany rok w Olsztynie zaprocentował transferem do Polonii Warszawa. Później Krzyształowicz grał także w Legii, Zagłębiu, Jagiellonii oraz cypryjskim APOEL-u, jednak już nigdy nie zaliczył tak spektakularnych występów jak w Olsztynie. Karierę zakończył w 2006 roku.

Kwiatkowski Marek - jedyny piłkarz Stomilu mający na swym koncie trzy strzelone bramki w jednym meczu I ligi. Tymczasem, jak sam mówi, nie ten mecz był jego najlepszym występem w olsztyńskim klubie. Wyżej ocenia spotkanie 8 marca 1997 roku, kiedy to jako debiutant otrzymał zadanie krycia Marka Citko. Wywiązał się z tego zadania na piątkę. Ogromny pechowiec, gdy wywalczył stałe miejsce w podstawowej jedenastce, kontuzja wyeliminowała go z drużyny na wiele miesięcy. Trochę beztroski.

Kubelski Zbigniew - członek drużyny Jerzego Masztalera, która wywalczyła dla Stomilu mistrzostwo Polski juniorów. Następnie gracz pierwszoligowego ROW Rybnik. Wrócił w Olsztyńskie, kończąc karierę w szczycieńskiej Gwardii, zdobywając równocześnie szlify oficera policji.

Kucharski Cezary - amator szybkich samochodów. Rozpoczynał w Siarce Tarnobrzeg. Grał w FC Aarau, Legii i Sportingu Gijon. Do Stomilu wypożyczony został w 1999 roku. Posiadał spore zaległości treningowe. Przyjęty przez drużynę bardzo serdecznie, szybko dochodził do pełnej dyspozycji. Piłkarz potrafiący zagrać na każdej pozycji w ofensywie. Grał na pograniczu faulu. Na każdym meczu otrzymywał specjalnego opiekuna, wielu z nich nie przebierało w środkach, aby powstrzymać "Kucharza". Niezwykle ambitny zawodnik, potrafiący postawić na swoim, czasem nie przebierał w słowach i czynach - bardzo impulsywny. Poważnie podchodził do gry w piłkę, bardzo duża samodyscyplina. Znacznie przycznił się do utrzymania Stomilu w pierwszej lidze. W Olsztynie spędził jeden sezon - zagrał w 26 meczach, w których strzelił 8 goli. Uczestnik Mistrzostw Świata w 2002 roku, podczas, których w kadrze Jerzego Engela zagrał w meczu z USA. Swą bogatą karierę piłkarską zakończył w 2006 roku w barwach Legii.

Kupcewicz Janusz - od początku przewidywano mu dużą przyszłość. "To będzie drugi Lubański" - pisał kiedyś Przegląd Sportowy. Jako niespełna 15-letni młodzieniec trafił do kadry juniorów. Umiejętnie prowadzony przez ojca - Aleksandra czynił bardzo szybkie postępy. Rozpoczynał w Warmii, później wraz z ojcem przeniósł się do Stomilu. Jako junior grał z powodzeniem w seniorach. Wybrany do dwudziestki najlepszych piłkarzy w historii Warmii Olsztyn. W drugoligowym Stomilu rozegrał 19 spotkań, strzelił 5 bramek. Starało się o niego wiele klubów, w tym Górnik Zabrze i Legia Warszawa. Bliska pozyskania Janusza była Stal Rzeszów. Tymczasem trafił do Arki Gdynia, w rodzinne strony, urodził się bowiem w Gdańsku. Grał też w Lechu Poznań i we Francji, na zakończenie kariery w Lechii Gdańsk. 20-krotny reprezentant Polski, uczestnik MŚ w Hiszpanii, strzelec jednego z trzech goli w meczu Polski z Francją o trzecie miejsce.

Książek Marian - urodzony w 1928 roku w Kalinie koło Gniezna. W latach 1947-1960 czynny piłkarz, uznawany za najlepszego napastnika Warmii i Mazur z przełomu lat pięćdziesiątych oraz sześćdziesiątych, wielokrotny reprezentant województwa. Po zakończeniu kariery jeden z lepszych szkoleniowców. Pracował z reprezentantami wszystkich grup wiekowych. Szkolił zawodników Gwardii, Stomilu i Warmii Olsztyn. Udzielał się w komisji młodzieżowej olsztyńskiego ZPN.

Laval Nuruddeen - pseudonim Bambo, gracz bardzo sympatyczny, ale nie nadawał się na grę w polskich warunkach. Słaby fizycznie, zbyt delikatny. Olsztyńscy kibice dażyli go sporą sympatią. Po powrocie na "czarny ląd" zmarł na malarię w 2000 roku.

Lech Grzegorz - ostatni zdobywca bramki dla Stomilu w meczu pierwszoligowym. Wtedy jako młody chłopak tuż przed maturą pokonał bramkarza Widzewa, doświadczonego Zbigniewa Robakiewicza, a komentatorzy telewizyjni zgodnie stwierdzili iż egzamin z dojrzałości boiskowej już zdał! Z każdym kolejnym sezonem Grzegorz zbierał doświadczenie grając w Olsztynie w niższych ligach. Aktualnie jest piłkarzem kompletnym, który w dużej mierze stanowił o sile OKS-u i mimo atrakcyjnych ofert z silniejszych klubów, pozostawał wierny Olsztynowi przez 11 lat. Po sezonie 2008/2009 zdecydował się na transfer do Dolcanu Ząbki.

Lenart Tomasz - do Stomilu przyszedł w 2000 roku jako bardzo doświadczony obrońca. Do Olsztyna przeniósł się z Łodzi, po tym jak jego macierzysty klub ŁKS spadł do drugiej ligi. Wcześniej był podporą defensywy łódzkiej "jedenastki" - średnio w sezonie rozgrywał blisko 30 spotkań. Z gry w Łodzi z pewnością najmilej wspomina sezon 1997/1998, który ŁKS zakończył zdobyciem Mistrzostwa Polski. W Olsztynie Tomasz spędził dwa sezony. Jego solidna i nieustępliwa gra na pozycji stopera nieraz uchroniła OKS od utratu bramki. W stolicy Warmii i Mazur świętował mały jubileusz - w sierpniu 2001 roku przeciwko Legii rozegrał mecz numer trzysta w polskiej ekstraklasie. Ten wyczyn uczcił zdobyciem bramki, która także była jubileuszowa (gol numer dziesięć w lidze).

Leonhard Władysław - dyrektor Olsztyńskich Zakładów Opon Samochodowych. Inicjator powstania OKS OZOS Olsztyn, wieloletni jego prezes. Pasjonat piłki nożnej. Kładł podwaliny pod dzisiejszą sekcję Stomilu.

Lewicki Zbigniew - urodzony w 1942 roku. Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Grał w miejscowej Cracovii. W latach 1959-1964 zawodnik olsztyńskiej Warmii. Od 1965 do 1969 roku szkoleniowiec olsztyńskiego zespołu. Prowadził drużynę wicemistrzów Polski juniorów. Trenował OKS OZOS Olsztyn, kadrę wojewódzką juniorów i Gwardię Szczytno. Od 1969 roku działacz związku piłki nożnej w Olsztynie. Członek zarządu, przewodniczący Wydziału Szkolenia, od 1996 roku do września 1999 roku przewodniczący WGiD. Wiceprezes Gwardii Szczytno. Członek zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej.

Łobocki Józef - urodził się 10 stycznia 1946 w Olsztynku. Od młodzieńczych lat był związany ze sportem. Pod okiem Aleksandra Grzegorzewskiego uprawiał koszykówkę, miał sukcesy w biegach przełajowych oraz kolarstwie. Jednak piłce nożnej poświęcił większość swojego życia. Był wychowankiem OKS Olsztyn. W czasie służby wojskowej reprezentował barwy Polonii Bydgoszcz. Karierę zawodniczą zakończył w barwach OZOS na szczeblu III ligi, następnie poświęcił się pracy trenerskiej. Z juniorami Stomilu zdobył złoty medal w Pucharze Michałowicza. Pod jego kierunkiem juniorzy młodsi Stomilu sięgnęli po wicemistrzostwo Polski. W 1989 roku został asystentem Wiktora Stasiuka w reprezentacji Polski do lat 16, która rok później zdobyła w niemieckim Erfurcie złoty medal mistrzostw Europy, a dwa lata później w ME do lat 18 w Norymberdze zajęła czwarte miejsce. Z pierwszym i drugim zespołem Stomilu oraz Granicą Kętrzyn zdobył wojewódzki Puchar Polski. Razem z Bogusławem Kaczmarkiem wprowadził Stomil do I ligi. Pracował również w Jezioraku Iława oraz Granicy Kętrzyn. Od października 2000 roku do marca roku następnego prowadził pierwszoligowy Stomil. Był wiceprezesem MOKS do końca jego dni. Brał czynny udział w organizacji memoriału Aleksandra Kupcewicza podczas, którego rozgrywano mecze Gwiazd z młodzieżową kadrą W-MZPN. Zmarł na zapalenie płuc 31 marca 2004 roku.

Łobodziński Wojciech - urodził się 20 października 1982. Do Stomilu przyszedł z Zawiszy Bydgoszcz jesienią 1999 roku, jako młodzieżowy v-ce Mistrz Europy. Jednak ze względu na bardzo młody wiek kariery w naszym klubie nie zrobił, podobnie jak i później w Płocku. Swą formę na wysokim poziomie ustabilizował dopiero w Lubinie. Z tą drużyną grał w drugiej lidze i był jej podstawowym graczem. Po awansie do ekstraklasy dalej pojawiał się w wyjściowej jedenastce, a uwagę piłkarskich ekspertów zwrócił na siebie jesienią 2004 roku, gdy w 11 meczach ligowych strzelił 5 goli. Sprawiło to, że stał się zawodnikiem kluczowym dla lubińskiej jedenastki, z którą dwa sezony później (2007 rok) sięgnął po Mistrzostwo Polski. Zaowocowało to powołaniem do kadry oraz transferem do Wisły Kraków. Sezon 2007/2008 był dla niego niezwykle udany, ponieważ pod Wawelem powtórzył sukces z Lubina - Mistrzostwo Polski i w nagrodę wyjechał na Euro 2008 z kadrą Leo Beenhakkera. W 2009 roku z Wisłą Kraków ponownie zdobył Mistrzostwo, choć jego wkład w ten sukces był znacznie mniejszy niż rok wcześniej.

Łotysz Piotr - rozpoczynał w Mrągowie, następnie grał w drugoligowej Warmii Olsztyn, a także Stomilu Olsztyn i Świcie Nowy Dwór Mazowiecki. Był grającym trenerem Mrągowi Mrągowo. Karierę zakończył w angielskim klubie Gregorians AFC.

Maciejczuk Krzysztof - pseudonim Śmierć ze względu na grę graniczącą z faulem. Gotów sam sobie zrobić krzywdę. Młody, zdolny, na razie tyle. Ma trochę pecha. Był lepszy oraz pewniejszy od kilku próbowanych obrońców, a jednak siedział na ławce. Występował w Jagiellonii Białystok i Widzewie Łódź.

Małkowski Zbigniew - pierwszy raz stanął pomiędzy słupkami w wieku 12 lat, broniąc barw Warmii Olsztyn. Do Stomilu przeszedł w 1992 roku. Jego piłkarski ideał to Andreas Koepke. W pierwszej lidze zadebiutował jesienią 1998 roku. Grał z Ruchem Chorzów zatępując kontuzjowanego Sylwestra Wyłupskiego. Tydzień później znów zagrał z numerem jeden, w meczu przeciwko Polonii Warszawa. Trener Mieczysław Broniszewski nie wierzył w możliwości dwudziestolatka. Sięgnął po Jarosława Bako. Na kolejną swą szansę czekał do sierpnia 1999 roku. Nie zmarnował okazji jaką dał mu Bogusław Kaczmarek. Zmienił Jarka i stał się główną podporą defensywy Stomilu. W OKS-ie w sezonie 1999/2000 rozegrał 26 spotkań, co przy bardzo dobrej postawie i kontaktach "Bobo" Kaczmarka zaowocowało transferem do wielkiego Feyenoordu Rotterdam. Tam miał zostać następcą Jerzego Dudka, ale nie zyskał zaufania wśród trenerów i w ciągu trzech sezonów wystąpił w zaledwie jednym oficjalnym meczu. Podczas pięciu lat spędzonych w Holandii przez okres dwóch lat wypożyczony był do satelickiego klubu Feyenoordu - Excelsioru. Do swojego piłkarskiego CV Zbyszek wpisać może także dwa sezony spędzone w szkockich klubach - Hibernian, Gretna oraz Inverness.

Matuk Sławomir - urodził się 18 sierpnia 1972 roku w Pruszczu Gdańskim i swoje pierwsze piłkarskie kroki stawiał w miejscowym klubie. Do Stomilu trafił z Granicy Kętrzyn. Zadebiutował w 1999 roku przeciwko Ruchowi Radzionków. W Olsztynie grał jeszcze przez dwa i pół roku rozgrywając 30 spotkań. Silny i nie przebierający w środkach obrońca. Obecnie na piłkarskiej emeryturze. Karierę piłkarską zakończył w rodzinnym mieście.

Matys Piotr - duże dziecko. Po niezłej wiośnie w 1999 roku miał kłopoty ze wstrzeleniem się w bramkę. Rozpoczynał w Jagielonii. Gracz o dużych możliwościach. W pierwszej lidze polskiej rozegrał aż 74 mecze, z tego 61 w barwach Stomilu Olsztyn. Do bramki rywali trafił zaledwie 10 razy (9 bramek w barwach olsztyńskiego zespołu).

Masztaler Bohdan - pomocnik, wybrany do dwudziestki najlepszych piłkarzy w historii Warmii Olsztyn. Rozpoczynał w Warmii, grał też w Stomilu. Jeden z najlepszych piłkarzy wywodzących się z Warmii i Mazur. Występował w Gwardii Warszawa i ŁKS Łódź. Obecnie mieszka w Austrii, gdzie jest trenerem.

Masztaler Sławomir - strzelec dwóch bramek podczas finału mistrzostw Polski juniorów, gdy Stomil sięgnął po tytuł mistrzowski. Później gracz pierwszoligowej Odry Opole. Karierę sportową kontynuował w Niemczech.

Michalewski Bogdan - pseudonim Michaś, wychowanek Stomilu Olsztyn, w którym rozegrał 146 meczów. Zdobył dwie bramki. Dobry technik, niezły organizator gry.

Michałowski Ireneusz - urodzony 24 czerwca 1946 roku w Pile. Przygodę z piłką rozpoczął w 1959 roku w Olsztyńskim Klubie Sportowym. Podczas służby wojskowej występował w Victorii Bartoszyce. Od 1989 roku zawodnik Gwardii Szczytno, by następnie z OKS awansować do drugiej ligi. Cały 1983 rok spędził w Starcie Działdowo. Od 1984 roku grał w Warmii Olsztyn. W latach 1991-1992 kierownik pierwszej drużyny Stomilu Olsztyn. Od 1996 roku członek Wydziału Gier i Dyscypliny OZPN w Olsztynie.

Mochola Jan - od pierwszego do ostatniego występu związany ze Stomilem Olsztyn. Podpora bloku defensywanego.

Najewski Piotr - nie miał zbyt wielu szans na pokazanie swych możliwości. Silna konkurencja na jego pozycji sprawiła, że pozostawał w cieniu. Miłośnik psów rasowych. Nie zrobił w Olsztynie zawrotnej kariery.

Nakielski Andrzej - z piłką nożną związał się w wieku 9 lat. Zaczynał w Stomilu Olsztyn, następnie trafił do Bałtyku Gdynia, grał w Polonii Gdańsk. Do Stomilu wrócił w 1996 roku. Pierwszy mecz w ekstraklasie rozegrał 17 marca przeciwko drużynie Rakowa Częstochowa. Karierę zakończył w czerwcu 1997 roku, występując w zwycięskim meczu z Lechem Poznań w Olsztynie. W pierwszej lidze rozegrał 51 spotkań. Natychmiast rozpoczął pracę szkoleniową, stworzył grupę najmłodszych adeptów, mającą na swym koncie sporo sukcesów. W latach 2005-2008 trener OKS 1945 Olsztyn.

Niemyjski Roman - gdy pod koniec 1998 roku zdecydował się na finansowe wspieranie Stomilu, kibice entuzjastycznie przywitali go w klubie. Nikt nie sądził jednak, że mający olbrzymie plany wobec olsztyńskiej piłki, elbląski biznesmen popadnie w tarapaty finansowe. Jego kłopoty od razu dały się we znaki piłkarzom, którzy rundę wiosenną 2000 grali praktycznie bez wypłat! Przy okazji licznych procesów sądowych i skandali, olsztyńscy kibice mogli dowiedzieć się na jak niekorzystnych warunkach ówcześni działacze Stomilu zdecydowali się na współpracę z Niemyjskim (odstąpienie własności większości kart zawodniczych za o wiele niższą cenę niż aktualna wartość rynkowa). W historii olsztyńskiej piłki jest postacią niezwykle kontrowersyjną, której nie można jednoznacznie ocenić. Na pewno jego przyjście do Olsztyna finansowo wspomogło drużynę i zapewniło jej pierwszoligowy byt na kolejny sezon. Jednak jego późniejsze kłopoty wpędziły klub na skraj bankructwa i sprawiły, że sytuacja stała się znacznie gorsza niż przed przyjściem Niemyjskiego.

Nowak Sebastian - obrońca o znakomitych warunkach fizycznych. Miał szczęście trafiając do Legii, szkoda tylko, że jego plany zredukowała kontuzja. Nie było go nigdy słychać w szatni. W Stomilu rozegrał 51 meczy, strzelając trzy bramki.

Oblewski Bogusław - wychowanek Stali Kraśnik, później gracz Legii Warszawa, Lecha Poznań, Lechii Gdańsk, IFC Delsbo w Szwecji i wreszcie Stomilu Olsztyn. Dwukrotny mistrz Polski, dwukrotny zdobywca Pucharu Polski, ośmiokrotnie występował w meczach o Puchar UEFA. W polskiej ekstraklasie rozegrał blisko 400 spotkań. W barwach Stomilu wystąpił 79 razy. Był wzorem zawodnika i człowieka. Później asystent trenera, trener oraz menager Stomilu. Pod jego batutą olsztynianie w pierwszej lidze rozegrali 32 mecze, od 19 października 1996 roku do 27 września 1997 roku.

Opaliński Sławomir - do olsztyńskiego Stomilu trafił z Gwardii Szczytno. W pierwszej lidze zadebiutował w inauguracyjnym występie w ekstraklasie przeciwko Zagłębiu Lubin. Obrońca potrafiący wykorzystać sytuacje ofensywne. Rozegrał 65 spotkań.

Orliński Piotr - gdyby chociaż połowę sytuacji wykorzystywał z tych, które strzela na treningach byłby królem strzelców ligi. Oby się w porę przebudził. W Stomilu zagrał w 68 meczach, zdobył trzy bramki.

Osenkowski Tomasz - do Stomilu Olsztyn trafił po spadku klubu klubu do drugiej ligi. Był czołowym napastnikiem zespołu, prowadzonym wówczas przez Jerzego Budziłka. Po półrocznej grze na boiskach II ligi powrócił do swojego macierzystego klubu z ulicy Sybiraków - Warmii Olsztyn. Jesienią 2004 roku występował w barwach OKS 1945 Olsztyn.

Osowski Jerzy - kupiony przez Stomil w 1973 roku ze Startu Nidzica za 10 tysięcy złotych. Szybszy od niejednego sprintera.

Ostrowski Wacław - urodzony w 1919 roku w Grand Rapide, USA. Pionier życia sportowego na Warmii i Mazurach. Działacz społeczny, a później etatowy od 1945 roku do chwili śmierci 16 listopada 1982 roku. Współorganizator związku piłki nożnej. Od 1953 roku sekretarz Rady Wojewódzkiej Federacji Sportowej Spójnia. W latach 1945-1948 społeczny sekretarz związku, wieloletni członek komisji rewizyjnej. Wiceprezes Spójni, Sparty, Olsztyńskiego Klubu Sportowego, OKS OZOS i OKS Stomil Olsztyn.

Parys Eugeniusz - urodzony 6 września 1929 roku w Broku nad Bugiem, warszawskie. Absolwent Akademii Medycznej w Warszawie. Lekarz w klubach sportowych: Gwardia Olsztyn, Warmia, Stomil Olsztyn. Przez wiele lat sprawował opiekę medyczną nad grupami reprezentacyjnymi Okręgowego Związku Piłki Nożnej. Członek OZNP od 1984 roku.

Pawłuszek Grzegorz - wiązał ze Stomilem spore nadzieje, ale spędził w Olsztynie tylko jeden sezon. Przeliczył się z możliwościami. W Stomilu Olsztyn grał na jesieni 1996 roku. Wystąpił w dziewięciu meczach, w których zdobył dwa gole.

Płuciennik Jacek - do Stomilu trafił na zasadzie wypożyczenia z ŁKS-u Łódź w 1995 roku. Inicjatorem tego transferu był trener Ryszard Polak. Bardzo lubiany i szanowany przez wielu kibiców w Olsztynie. Uznawany za jednego z najlepszych napastników olsztyńskim klubie. W 87 występach jakie rozegrał przez trzy sezony w barwach klubu z Olsztyna strzelił 8 bramek. W 1998 roku olsztyńscy działacze nie znaleźli pieniędzy na kupno piłkarza. Ten powrócił do ŁKS, zagrał w eliminacjach Ligi Mistrzów przeciwko Manchesterowi United, a ostatni raz na boisku pojawił się w meczu ligowym w... Olsztynie. Zginął 3 września 1998 roku w wypadku samochodowym w Gryźlinach. Miał 28 lat, pozostawił żonę z synkiem.

Połujański Krzysztof - absolwent AWF w Gdańsku, trener drugiej klasy, nauczyciel wychowania fizycznego w VI Liceum Ogólnokształcącym w Olsztynie. Były gracz Warmii Olsztyn. Podczas studiów zawodnik Arki i Bałtyku Gdynia. Pracował w Gedanii i MOSiR Gdańsk. Od ponad 5 lat w Stomilu Olsztyn. Wraz ze swymi podopiecznymi zdobywał dwukrotnie mistrzostwo okręgu młodzików, mistrzostwo okręgu juniorów młodszych, trzecie miejsce w mistrzostwach makroregionu mazursko-warszawskiego juniorów młodszych.

Porycki Janusz - urodzony 26 października 1946 roku w stolicy Warmii i Mazur. Zawodnik OKS Olsztyn. Dziennikarz Gazety Olsztyńskiej, kierownik działu sportowego Dziennika Pojezierza. Przez wiele lat współorganizator tradycyjnego meczu piłkarskiego kadra OZPN a drużyna czytelników Gazety Olsztyńskiej, a następnie meczu kadry OZPN z Gwiazdami Olsztyńskiego. Członek WGiD OZPN Olsztyn. Od 1984 roku do 1991 roku wiceprezes OZPN. Rzecznik prasowy meczu Polski z Litwą, współorganizator oraz rzecznik prasowy rozgrywanego w Olsztynie meczu finałowego o Puchar Polski pomiędzy Legią Warszawa i Jagiellonią Białystok.

Preikšaitis Aidas - swoją profesjonalną karierę rozpoczął w Żalgirisie Wilno. Z klubem tym dwukrotnie wywalczył mistrzostwo kraju oraz czterokrotnie puchar kraju. W sezonie 1995/1996 udało mu się aż 14 razy pokonać bramkarzy rywali. W roku 1997 występował w dwóch rosyjskich zespołach: Torpiedo-Łużniki Moskwa i KAMAZ Nabierieżnyje Czełny. Na wiosnę 1998 roku zawitał do Polski. Przez pół sezonu bronił barw GKS Katowice, by jesienią przenieść się do Olsztyna, w którym zaaklimatyzował się najlepiej biorąc pod uwagę inne polskie kluby, w których występował. W 2000 roku zaliczył epizod w Niemczech, reprezentując barwy Union Berlin (transfer ostatecznie zakończył się arbitrażem w FIFA, bo Niemcy nie chcieli zapłacić). Rok później powrócił do Polski i przywdział koszulkę KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. Nie zabawił tam jednak zbyt długo. Już jesienią 2001 roku wrócił do ojczyzny, do klubu, w którym się wychował. Jednak już w 2002 roku na wiosnę znalazł się ponownie w Niemczech. Tym razem występował tam w BSV Kickers Emden. Jeszcze tego samego roku powrócił do Polski. W czasie trzeciego już podboju polskich boisk występował w Wiśle Płock i Świcie Nowy Dwór Mazowiecki. Jesienią 2004 roku powrócił na Litwę i zasilił zespół lokalnego rywala Żalgirisu Wilno - Vetrę. Grał tam do końca kariery. W czasie pobytu w polskich klubach rozegrał ponad 80 spotkań, w których strzelił 6 bramek (w tym 5 w czasie występów w Olsztynie). Podczas swojej kariery regularnie występował w drużynie narodowej swojego kraju.

Preis Dariusz - wychowanek Legii Chełmża. Do Olsztyna trafił z Jezioraka Iława. W Stomilu, grając przez trzy sezony, zdobył jedynie trzy gole. Zawodnik występujący na prawej pomocy. Obecnie gra w Legii Chełmża.

Radziwon Tomasz - dobry uczeń, bardzo dobrze zapowiadający się piłkarz. Koledzy oraz szkoleniowcy wróżą mu dużą przyszłość. Gdyby nie kontuzja już dzisiaj byłby zawodnikiem na znacznie większym dorobku. Gracz Stomilu Olsztyn, później Sokoła Ostróda. Rozegrał w barwach olsztyńskiego klubu 45 spotkań.

Ramelis Tomas - drugi w Stomilu reprezentant Litwy. Uważa się, że za profesjonalistę, jak mówi gra dla pieniędzy. Tymczasem nie zawsze zachowuje się jak profesjonalista. Ciężkiego treningu boi się jak diabeł święconej wody. Gdy mu zaczyna się palić grunt pod nogami, bije się w piersi i obiecuje poprawę. Chłop jak dąb. Ma piekielnie silny strzał. Mógłby wiele zwojować, ale cóż... W Stomilu dwa sezony, rozegrał 34 mecze, w których zdobył osiem goli. Karierę zakończył w 2000 roku z powodu przewlekłej kontuzji.

Rogalski Marcin - trener Bogusław Kaczmarek związał z nim ogromne nadzieje. Dał mu szansę gry w meczach pierwszej ligi. Niestety niezałatwiony do końca transfer zmusił go do opuszczenia Olsztyna. Chłopak ze sportowym charakterem. Uprawiał boks, wybrał piłkę nożną.

Rudnicki Bogusław - urodzony 20 maja 1937 roku w Wieczni, ciechanowskie. Wieloletni działacz oraz kierownik sekcji piłki nożnej OKS Stomil Olsztyn. Orędownik przyjęcia przez Olsztyńskie Zakłady Opon Samochodowych patronatu nad OKS.

Rusiecki Mirosław - wychowanek bartoszyckiej Victorii, z której przeniósł się do Gwardii Szczytno. Grał w Jagiellonii Białystok, Stomilu Olsztyn oraz Zagłębiu Wałbrzych. Zaliczył kilka meczy w reprezentacji Polski juniorów.

Salami Abel - do drużyny Stomilu trafił latem 2000 roku z Pomezanii Malbork. Jednak nim zaczął grać w pierwszej drużynie musiało upłynąć sporo wody w Łynie. Punktem przełomowym był mecz Stomilu z Legią rozegrany wiosną 2001 roku. To właśnie wtedy Salami błysnął geniuszem piłkarskim i później zaczął już grać regularnie. Zawodnik dobry technicznie o świetnym instynkcie strzeleckim. Kto wie ile bramek zdobyłby dla olsztynian gdyby miał do współpracy bardziej klasowych pomocników i skrzydłowych. Po spadku Stomilu na poziomie ekstraklasy rozegrał tylko jeden sezon (w Jaworznie). Później grał co najwyżej na zapleczu ekstraklasy - w Bielsku-Białej, Radomiu, Ostrowcu Św. oraz Stalowej Woli.

Sidorczuk Kazimierz - pseudonim Księgowy. Zna swój fach i umie liczyć, przyjechał do Olsztyna legitymując się znacznymi osiągnięciami. Bezsprzecznie najlepszy bramkarz w historii klubu. Rozpoczynał w Celulozie Kostrzyń, później zawodnik Lecha Poznań, Sokoła Pniewy, Zagłębia Lubin, Warty Poznań, Petrochemi Płock i Stomilu Olsztyn. W reprezentacji Polski zagrał w 14 meczach. Rozegrał ponad 200 spotkań w polskiej ekstraklasie. W Stomilu występował w 79 mistrzowskich meczach. Kiedyś właściciel pubu w centrum Olsztyna. Sporą część swojej piłkarskiej kariery spędził grając w lidze austriackiej. Ze Sturmem Graz dwukrotnie sięgnął po Mistrzostwo Austrii oraz dwukrotnie po Puchar Austrii. Z drużyną z Grazu grał także w Lidze Mistrzów. Ostatnie cztery lata swojej kariery spędził w klubie Kapfenberger SV. "Buty na kołku" zawiesił w 2006 roku.

Siniczin Andriej - były reprezentant Białorusi, rodem z Mińska. W Olsztynie grał od jesieni 1995 roku do wiosny 1997 roku. Wystąpił w 45 meczach, strzelił trzy bramki. Następnie trener Mieczysław Broniszewski namówił go na grę w Amice. We Wronkach nie zagrzał długo miejsca. Wrócił na Warmię i Mazury wzmacniając II-ligowego Jezioraka Iława. Próbował wrócić do Stomilu (w sezonie 2000/2001), ale bez powodzenia. Ożenił się z olsztynianką, ma syna.

Sokołowski Tomasz - pochodzi z Pruszcza Gdańskiego. Do Stomilu trafił z Sępopola, gdzie grał odbywając w Bartoszycach służbę wojskową. Po przyjeździe do Olsztyna czynił szybkie postępy. Ostatecznie rozegrał 131 spotkań, strzelając 29 goli. Sprzedany do Legii Warszawa. Dostąpił zaszczytu występu w teamie narodowym. W środowisku znany z wymyślnych fryzur. Gracz bramkostrzelny, podobno zapomina o korzeniach.

Sosnowicz Ryszard - działacz OKS i MOKS Stomil Olsztyn. Pełnił w tym klubie wiele funkcji, w tym kierownika drużyny, sekcji i prezesa. Mimo wielu zapowiedzi nie udało mu się stworzyć drużyny mogącej walczyć o grę w europejskich pucharach. Ostatnia kadencja, w końcu lat dziewięćdziesiątych i mariaż z firmą Halex zakończyła się dla klubu fatalnie.

Sosnowski Edward - wychowanek Warmii Olsztyn, grający także w Starcie Łódź. Dokoptowany do Stomilu na jesieni 1974 roku.

Sosnowski Jerzy - urodzony 26 listopada 1945 roku w Kole. Dyrektor w Stomilu Olsztyn. Zawodnik iławskiego Jezioraka, Unii Tczew, Miejskiego Olsztyńskiego Klubu Sportowego, Gwardii Szczytno. Po zakończeniu kariery do 1991 roku trener tego ostatniego klubu. Prowadził również Jezioraka Iława i olsztyński Stomil. Od 1993 roku członek Wydziału Szkolenia OZPN i PZPN. Pochodzi z rodziny, w której piłka nożna była sportem bardzo popularnym. Ojciec Stanisław w latach 1960-1980 był działaczem iławskiego klubu. Pięciu braci - Edward, Zdzisław, Ryszard, Tadeusz i Andrzej grali zawodowo.

Stefanowicz Alfred - działacz oraz członek zarządu Stomilu Olsztyn, następnie przezes autonomicznej sekcji piłki nożnej Warmii Olsztyn. Chciał iść drogą Janusza Romanowskiego i tak jak on dla Legii, stworzyć konkurencję dla Stomilu. Szkoda, że do tego nie doszło, wyszłoby to olsztyńskiej piłce tylko na dobre.

Szczepański Henryk - pseudonim Burza. W 1974 roku objął opiekę szkoleniową nad drużyną Stomilu. Wielokrotny reprezentant Polski.

Szter Marek - urodzony 26 stycznia 1956 roku w Olsztynie. Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego. Zawodnik Warmii Olsztyn, Sokoła Ostróda, Olimpii Elbląg oraz Stomilu Olsztyn od klasy okręgowej do II ligi włącznie. Prezes UKS Polo 18 Olsztyn. Szkoleniowiec, trener kadry okręgu młodzików. Członek Wydziału Szkolenia W-MOZPN. Były trener w Sokole, Warmii i Stomilu. Ceniony za umiejętność pracy z młodzieżą.

Szukiełowicz Romuald - trener z najkrótszym stażem w olsztyńskim zespole. Przygotowywał drużynę w przerwie zimowej do rozgrywek, a z ławki rezerwowej poprowadził zespół tylko przez cztery spotkania na wiosnę 1999 roku, notując jedno zwycięstwo i trzy porażki. W swojej karierze trenował m.in. Lecha Poznań, Śląsk Wrocław oraz Zawiszę Bydgoszcz.

Szulik Marcin - wstęp do seniorskiej piłki miał wprost wymarzony, bo wraz z kolegami z kadry U-16 zdobył Mistrzostwo Europy w 1993 roku (strzelił jedyną bramkę w finale tego turnieju). Po tym sukcesie próbował sił w AS Saint-Étienne Loire, niestety bezskutecznie. Dopiero po powrocie do Polski ustabilizował formę na wysokim poziomie. Do Stomilu trafił z Polonii Warszawa w 1997 roku. Jako gracz świetnie wyszkolony technicznie był reżyserem gry i postacią wiodącą w środku pola. Potrafił również znakomicie uderzyć z rzutu wolnego. Świetnie zapowiadającą karierę przerwała poważna kontuzja. Szulik był bliski podpisania kontraktu z Anderlechtem Bruksela (w 2000 roku), jednak właśnie na testach w tym klubie doznał niefortunnego urazu, który wyeliminował go z gry na blisko rok. Po powrocie na boisko miał być główną postacią drużyny walczącej o utrzymanie, jednak był tylko cieniem samego siebie sprzed lat. Po spadku olsztynian z ligi przeniósł się na półtorej sezonu do Zabrza. Później przez trzy sezony występował w gdańskiej Lechii (gdy ta grała w II. i III. lidze), gdzie zakończył karierę w 2007 roku.

Szwed Rafał - mimo, że pochodzi z Sokołowa Podlaskiego, sentymentalnie związał się z Olsztynem w okresie występów w Stomilu. Zawodnik niezwykle uniwersalny, który w Olsztynie nie grał chyba tylko na pozycji bramkarza. Jego twarda i nieustępliwa gra powodowała, że kibice bardzo go lubili i szanowali. Podczas swojej długiej i bogatej kariery wracał do Olsztyna aż czterokrotnie. Najboleśniejsze dla samego zawodnika było rozstanie z klubem w 2001 roku, kiedy w niejasnych okolicznościach został wraz z Pawłem Holcem wyrzucony z klubu. Kto wie jakby potoczyła się walka o utrzymanie w I. lidze, gdyby Rafał został w drużynie... Jego występy w Stomilu nie przechodziły bez echa, ich efektem było powołanie do reprezentacji Janusza Wójcika w 1999 roku (Rafał rozegrał w barwach narodowych jedno spotkanie). Do legendy przeszły jego piekielnie mocne uderzenia. W pamięć olsztyńskich kibiców zapadła bramka strzelona Odrze Wodzisław niemal z połowy boiska.

Talik Jarosław - postać bardzo barwna. Elblążanin rozpoczynał karierę w miejscowej Olimpii. Pierwszym jego trenerem był ojciec Kazimierz. Występował w Olimpii Poznań oraz Jezioraku Iława. Były olimpijczyk, mistrz Polski juniorów. Miał szansę być klasowym, jak również kasowym bramkarzem, ale talent rozmienił na drobne. Wybrał lżejszy chleb. Cóż, każdy ma prawo układać sobie życie po swojemu.

Tippe Kazimierz - pionier piłki nożnej na Warmii i Mazurach. Uczestnik pamiętnego meczu rozegranego 15 lipca 1945 roku. Inicjator powstania Olsztyńskiego Klubu Sportowego Społem. Jeden z lepszych graczy lat czterdziestych.

Troicki Kazimierz - czołowy piłkarz województwa w latach czterdziestych oraz na początku pięćdziesiątych. Wystąpił w historycznym meczu rozegranym 15 lipca 1945 roku. Zawodnik Warmii Olsztyn, później Spójni i Sparty. Gracz bardzo wszechstronny, uprawiał z dużym powodzeniem koszykówkę, siatkówkę i lekkoatletykę.

Tyszkiewicz Piotr - reprezentant Polski juniorów. Jeden z najzdolniejszych piłkarzy w historii Olsztyńskiego. W seniorach Stomilu rozegrał 21 spotkań. Kupiony przez Olimpię Poznań, trafił do Zagłębia Lubin, po czym wyjechał do Szwajcarii i Niemiec. Mąż znanej koszykarki Beaty Krupskiej-Tyszkiewicz.

Wachowicz Zbigniew - nim trafił do Stomilu, grał w Radomiaku, Legii i Polonii Warszawa. Nigdzie nie zagrzał miejsca na dłużej. Po opuszczeniu Olsztyna, skierował się do Izraela, gdzie występował przez jedną rundę w II-ligowej drużynie Hakoah Ramat.

Wagner Grzegorz - solidny defensor, zwiedził pół Polski. W Olsztynie wytrzymał jeden sezon. Rozegrał 27 meczów. Dał się zapamiętać z dobrej strony.

Wieczorek Piotr - urodzony 22 lutego 1955 na Syberii, ZSRR. Były wiceprezes Miejskiego Olsztyńskiego Klubu Sportowego Stomil Olsztyn oraz prezes Jezioraka Iława. Sponsor sekcji piłkarskich obu wspomnianych klubów. Wyróżnia się zaangażowaniem, jest bezkompromisowy w działaniu. Konsekwentny w pracy społecznej i w życiu. Ostatnio w cieniu piłki nożnej, ale jak mówi, nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.

Wincel Marcin - wychowanek Stomilu Olsztyn, syn Jana, który w swoim czasie był kierownikiem technicznym w Stomilu. Grał w Warmii Olsztyn, Granicy Kętrzyn, z której powrócił do macierzystego klubu. Jednakże za kadencji trenera Kaczmarka nie występował zbyt często, dlatego wraz z końcem sezonu zdecydował się odejść do Jezioraka. Jednak iławianie nie zdołali utrzymać statusu trzecioligowca, dlatego też Marcin postanowił przenieść się do Polonii Lidzbark - świeżo upieczonego beniaminka... trzeciej ligi. W Lidzbarku również przełknął gorzką pigułkę degradacji, dlatego już sezon 2002/2003 rozpoczął w Warmii Grajewo. Na Podlasiu grał przez kolejne trzy sezony, po czym wrócił na Warmię i Mazury - do drugoligowej wtedy Drwęcy. Przygoda w Nowym Mieście Lubawskim trwała tylko rok, po czym zawodnik przenosi się do Białegostoku. Tam po awansie do ekstraklasy nie ma okazji grać zbyt często - choć w jednym z dwóch meczów w I. lidze, w których zagrał, zdołał strzelić swoją pierwszą bramkę w ekstraklasie. Rundę jesienną sezonu 2008/2009 spędził w Unii Janikowo, natomiast na rundę wiosenną powróci do Olsztyna. Kibice OKS-u wierzą w jego doświadczenie i umiejętności.

Wiśniewski Mariusz - od małego w Stomilu Olsztyn, członek drużyny reprezentacji województwa juniorów, srebrnych medalistów Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży. Bez większych osiągnięć.

Wodniak Zbigniew - urodzony 26 sierpnia 1948 roku w Szczecinie. Piłkarską przygodę rozpoczynał w Pogoni Szczecin. Sprowadzony do Stomilu Olsztyn, później ceniony szkoleniowiec wszystkich kategorii wiekowych. Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego. Działał w Wydziale Szkolenia regionalnego ZPN w Olsztynie.

Wolny Leon - szkoleniowiec Stomilu Olsztyn od 1973 do 1974 roku. Później objął stanowisko koordynatora.

Woźnica Jan - urodzony 6 września 1919 w Warszawie. Pionier futbolu w regionie. Piłkarz Warmii Olsztyn, trener drużyn Warmii, Budowlanych oraz OKS OZOS Olsztyn. Wieloletni członek Wydziału Szkolenia OZPN Olsztyn.

Wyłupski Sylwester - urodzony w Sztumie, ale grę w piłkę rozpoczął w Polonii Stary Targ. Nim przeniósł się do Olsztyna, występował w Olimpii i Polonii Elbląg oraz Pomezanii Malbork. Ogromny talent, doskonały refleks, duże wyczucie gry. Wielki pechowiec, trochę niesłowny. Dwukrotnie jego wspaniale zapowiadająca się karierę przerwały groźne, leczone przez wiele miesięcy kontuzje. Od 9 kwietnia 1996 do dnia 31 grudnia 1999 roku rozegrał zaledwie 28 spotkań. Był reprezentantem Polski juniorów.

Wysocki Mieczysław - urodzony 14 kwietnia 1940 roku w Wertepe Kiwerce. Były piłkarz Stomilu Olsztyn, a w czasie służby wojskowej Victorii Bartoszyce. Wzór działacza sportowego. Nigdy nie szukał zwady, w najtrudniejszej sytuacji szukał nici porozumienia. Wieloletni kierownik Stomilu Olsztyn. Zmarł 14 listopada 1999 roku.

Zajączkowski Piotr - gracz ambitny i waleczny. Piłkarz pozbawiony finezji, polotu, ale w trudnych momentach można na niego liczyć. Doskonale zna geografię Polski, grał bowiem w Błękitnych Orneta, Mlexerze Elbląg, Olimpii Elbląg, Jezioraku Iława, Broni Radom, Jagiellonii Białystok, Stomilu Olsztyn, Ceramice Opoczno, Śląsku Wrocław, Świcie Nowy Dwór, Siarce Tarnobrzeg, Unii Skierniewice, Warmii Grajewo, Mrągowii Mrągowo oraz dwóch fińskich klubach FF Jaro i Vaasan Palloseura. Karierę piłkarską zakończył w rodzinnej Ornecie.

Załuska Łukasz - wychowanek Ruchu Wysokie Mazowieckie. W młodym wieku wyjechał szkolić się do Wielkopolski. W wieku 19 lat został pozyskany przez pierwszoligowy Stomil Olsztyn, w którym rozegrał trzy spotkania. Spisywał się w nich znakomicie, ale na dłużej miejsca w drużynie z Warmii nie zagrzał. W 2002 roku pozyskała tego utalentowanego gracza Legia Warszawa. Tam Łukasz mógł się szkolić pod okiem wybitnych fachowców. Jednak szanse na grę miał znikome i występował jedynie na boiskach IV ligi mazowieckiej w rezerwach wojskowych. W 2003 jest już praktycznie w Polonii Warszawa, jednak przez pewną wypowiedź o swym stosunku do Legii, poloniści anulowali kontrakt. Zimą 2004 roku trafił w swoje rodzinne strony - do drugoligowej Jagiellonii. Po roku gry w Białymstoku przenosi się do Kielc, gdzie przez dwa sezony gra w Koronie. Jesienią 2007 roku decyduje się na emigrację - przechodzi do szkockiego klubu Dundee FC. Dobre występy w tym klubie zwróciły uwagę włodarzy Celticu, którzy podpisali z nim kontrakt. Podobno jest szykowany na następcę Artura Boruca...

Ząbecki Waldemar - niewielki wzrostem, wyjątkowo waleczny, grający twardo, momentami nawet zbyt twardo. Prywatnie wyjątkowo sympatyczny, młody człowiek. W Stomilu wystąpił w 137 meczach drugiej i pierwszej ligi. Zdobył dwa gole. Kilkanaście razy zagrał też w drugoligowym Jezioraku Iława.

Zega Tomasz - wychowanek Stomilu Olsztyn, karierę kontynuował w drugoligowej Warmii Olsztyn i Świcie Nowy Dwór Mazowiecki.

Zejer Adam - rozpoczynał w Stomilu. W czasie służby wojskowej grał w Zawiszy Bydgoszcz. Następnie, wraz z Jarosławem Bako, wyjechał do Lubina. Z tamtejszym Zagłębiem sięgnął po mistrzostwo Polski, zdobywając nagrodę "Złotych butów". Grał w Turcji i Niemczech. Wrócił do Olsztyna, lecz po konflikcie z trenerem Jerzym Masztalerem rozstał się z drużyną. Dogrywał do "emerytury" w Świcie Nowy Dwór, Warmii Olsztyn oraz jako trener w Polonii Lidzbark Warmiński. Broniąc barw Stomilu w pierwszej lidze rozegrał 60 meczy, zdobywając siedem bramek.

Zubrycki Wojciech - masażysta klubowy od 1993 roku. Absolwent Medycznego Studium Zawodowego.

Żukowski Czesław - pozyskany z Pogoni Łapy. Rozegrał w Stomilu 141 spotkań, zdobywając cztery gole. Niezwykle waleczny skrzydłowy. Jeden z podstawowych zawodników Stomilu w czasie awansu do I ligi. Trenował piłkarzy czwartoligowej Polonii Lidzbark Warmiński, a także Huraganu Morąg.

Żurawski Leszek - urodzony 28 września 1949 roku w Olsztynie. Pracownik Gwardii Szczytno. W latach 1966-1968 grał w Warmii Olsztyn, mistrz województwa juniorów. Od jesieni 1968 roku zawodnik Stomilu oraz Chemika Olsztyn. Trzy następne lata spędził w Koronie Klewki, pełniąc funkcję grającego trenera, z którą awansował od klasy B do okręgówki. W latach 1979 do 1985 szkolił zawodników IHAR Bartążek. W latach 90-tych ub. wieku członek Wydziału Gier i Dyscypliny oraz szkolenia, sekretarz.

Żydecki Bolesław - urodzony 11 marca 1940 roku na terenach byłego ZSRR. Wieloletni działacz Stomilu Olsztyn.

Żygo Mirosław - wychowanek Sokoła Ostróda, pozyskany przez Stomil. W olsztyńskim klubie zagrał w 21 spotkaniach.