"Pamiętam i nie zapomnę": Stomil Olsztyn - Górnik Zabrze (1994)

Dwunasta kolejka I ligi w sezonie 1994/1995. Mecz Legia - Petrochemia Płock przyciągnął na stadion w Warszawie 4000 widzów, mecz w Katowicach GKS – ŁKS Łódź obejrzało 3000 osób, w Łodzi na spotkaniu Widzewa ze Stalą Stalowa Wola było również 3000 kibiców.

Mógłbym wymieniać pozostałe pojedynki i liczby byłyby podobne. Z jednym wyjątkiem, mecz w Olsztynie gdzie Stomil podejmował Górnika Zabrze. Niektóre źródła podają 13 inne 17 tysięcy, więc frekwencja zdecydowanie wyższa niż na jakimkolwiek  stadionie w Polsce.

Górnicy z Zabrza czternastokrotnty mistrz kraju, jedyny polski finalista europejskiego pucharu. Mimo, że 20 lat temu nie był to tak silny klub jak w latach siedemdziesiątych, czy osiemdziesiątych to ciągle był licząca się marką. Kilka miesięcy wcześniej w dość kontrowersyjnych okolicznościach przegrali walkę o zwycięstwo w ekstraklasie z Legią.

Skład był pełen doświadczonych zawodników jak: Jerzy Brzęczek, Aleksander Kłak, Arkadiusz Kubik, oprócz nich stawiający pierwsze kroki w lidze Tomasz Hajto czy obwołany nowym Lubańskim Marek Szemoński. Stomil z każdym meczem coraz pewniej czuł się w ekstraklasowym towarzystwie i kibice mimo szacunku do rywala liczyli, że mecz z zabrzanami jest dobrą okazją do zdobycia 2 punktów (nie pomyliłem się, trzy punkty za zwycięstwo w polskiej lidze wprowadzono dopiero od sezonu 1995/1996).

Oczywiście uważałem tak samo i zamiast do szkoły, bo odrabialiśmy jakiś dzień, udałem się na stadion. Ci co byli wtedy na Piłsudskiego, pewnie pamiętają, że bilet na mecz był w kształcie buta piłkarskiego. Marketingowo chyba wyprzedzaliśmy wtedy resztę kraju. Nikt się nie przejmował chłodem tylko czekał na wygraną OKS-u. Na trybunach Kazimierz Górski i Zbigniew Boniek pewnie też kibicowali Stomilowi. Pachniało wielką piłką, przynajmniej w krajowym wydaniu.

Olsztynianie jak zazwyczaj w spotkaniach u siebie rzucili się od początku do ataku. Najlepsze sytuacje zmarnowali Cezary Baca i Andrzej Jasiński, bramka  dla Stomilu  wisiała  w powietrzu. I w końcu się doczekaliśmy. Tuż przed przerwą, po zamieszaniu w polu karnym piłkę w siatce gości umieścił Andrzej Jasiński. Gol do szatni miał załamać zabrzan i tłumy na trybunach czekały na kolejne celne strzały biało-niebieskich w drugiej połowie.

Po zmianie stron to drużyna ze Śląska przejęła inicjatywę, olsztynianie  zbyt głęboko cofnęli się do obrony. Parokrotnie Jarosław Talik uchronił Stomil przed stratą gola. Niestety w 87 minucie po rzucie różnym, największym sprytem wykazał się Szemoński i wyrównał stan meczu. Olsztynianie jeszcze próbowali zmienić wynik , ale niestety remis, to jedyne co było stać Stomil w tym meczu. Remis z wicemistrzem kraju, nie był złym wynikiem, ale strata bramki w ostatnich minutach musiała boleć. Wygrana była blisko, nie udało się, ale po raz kolejny beniaminek z Olsztyna udowodnił,że może być groźny dla każdego w tej lidze.

Jeżeli czytacie te moje "wypociny", które piszę "ku pokrzepieniu, naszych biało-niebieskich serc" pewnie tęsknicie za pełnym stadionem, emocjonującymi meczami i ekstraklasą. Dziś frekwencją już nie możemy się szczycić. Nie chcę też atakować obecnych piłkarzy za sytuację w tabeli, która wygląda jak wygląda. Jednak szczególnie teraz trzeba pokazać,że można było kiedyś, więc trzeba uwierzyć, że można i teraz.

Łukasz Żukowski

Cdn.