(S)krytym okiem po meczu Stomil - Zagłębie Sosnowiec

To był mecz jak wykres sinusoidy. Dół, górka i znów dół. Szkoda, że kolejna górka nie przyszła, ale nie mieliśmy już argumentów.

Zastanawia mnie, co się stało z olsztyńską grą defensywną. Bo nie ma co się oszukiwać i zwalać winy tylko na obrońców. Broni i atakuje cały zespół i, o ile plusów w ataku można się doszukiwać, to w obronie po prostu daliśmy ciała. Chyba wolałbym żeby gra naszego zespołu wyglądała brzydko, ale była skuteczna i nieomylna w destrukcji. Jeszcze na początku sezonu wydawać się mogło, że olsztyński styl grania nie zmienia się, przynosi efekty i to jest najważniejsze. 

Doszło do tego sporo polotu w akcjach ofensywnych i niezwykła kreatywność dwóch naszych pomocników - Lecha i Meschii oraz solidność Kujawy. Tylko zapomnieliśmy o jednym, przeciwnicy też odrabiają lekcje. Remis w drugiej kolejce z Sandecją nie był zatem wypadkiem przy pracy a zwiastunem tego, co obserwujemy od kilku meczów. Brak koncentracji w newralgicznych momentach, takich jak początek meczu, strzelona czy stracona bramka, początek drugiej połowy i końcówka meczu. Nie umiem tego inaczej nazwać. 

No tak, dochodzi jeszcze zanikanie współpracy między formacjami, brak asekuracji przy błędach. To było i nagle zniknęło. Czemu tak jest? Wydawało się, że mamy niezwykle mocna szatnię, że atmosfera w drużynie, konsolidacja i skupienie na celu zniwelują braki indywidualne zawodników, że będziemy wygrywać niezwykle mocną psychiką. O ile w pierwszej połowie meczu z Sosnowcem potrafiliśmy się podnieść, to druga obnażyła wszystkie nasze niedostatki. Nie po raz pierwszy z resztą. Trener Jabłoński ma poważny orzech do zgryzienia i wcale nie jest powiedziane, że sobie z nim poradzi. 

Nikt chyba nie ma wątpliwości, że robi w Olsztynie dobrą robotę, tym bardziej, gdy weźmie się pod uwagę warunki w jakich przyszło mu pracować. Teraz kolejne ciężkie wyzwanie, mecz z Arką. Oczywiście, że chcę byśmy przywieźli z Gdyni trzy punkty. Wolę jednak brać remis w ciemno i cieszyć się po ewentualnej wygranej, niż nastawiać się na zwycięstwo i znów się zawieść. I to nie jest żadne kunktatorstwo, trzeba realnie spojrzeć na możliwości naszego zespołu, bez emocji, na chłodno. Piłkarze jadą wygrać, to oczywiste, ale boisko zweryfikuje wszystko. 

Podobno, podczas relacji w telewizji, komentatorzy strasznie jechali po olsztyńskim obiekcie. Sarkazm, aż wylewał się z ekranów telewizorów i podobno, aż przykro się tego słuchało. Może będzie to kolejnym argumentem w naszej batalii o  stadion dla Olsztyna?  Co zrobisz, jak nic nie zrobisz? Mamy obiekt, jaki mamy. Jesteśmy przyzwyczajeni, pewnie nie dostrzegamy tego wszystkiego, co widzą ludzie z zewnątrz. Ja widziałem tylko świetną murawę, bandy ledowe i jupitery i to wyglądało kozacko. To w psychologii nazywa się wyparciem, nie widzisz tego, czego nie chcesz widzieć. Niecierpliwe czekam na rozstrzygnięcie konkursu na nowy stadion i żałuję, że nie przedstawiono już tych czterech wybranych ofert. Chociaż może to i dobrze? Już były prezentacje, pokazy, wizualizacje, a co z tego wyszło, każdy widzi. 

My widzimy się w Gdyni. SPW!!!